Hayat Ne Garip

Bu blogda siyaset/politikadan bahsederek zihin kirletmek istemiyorum aslında ama bazen kendimi tutamıyorum lakin işin gerçeği şu.. Oldum olası sevemedim gitti zaten. Dün akşam, önceki gün, geçen ay, 3-5 yıl kadar önce hep aynı şeylere tanıklık ediyor olmak tiksindiriyor artık. Kelli felli adamlar, ablalar, abiler televizyonlara çıkıp temaşa ediyorlar. Ortalama insandan, sürü psikolojisinden dem vuruyorlar. Cehaletlerini parayla aldıkları diplomalarla örtbas etmeye çalışıyor bazı zevat. Bir tarafta emekçi kısmı küçümserken diğer tarafta sermaye sahipleri emekçiliğe övgüler düzüyor. Çalışanın hakkı, emekçilik, işçi olabilmek kutsal değerler, bu konuda hem fikiriz. Ancak, sermaye sahiplerinin, babasının statüsüyle hayatında hiç açlık nedir yoksulluk nedir bilmeyenlerin yoksulluk edebiyatı yapmaları, emekçi düşüncenin edebiyatının yapmaları oldukça incitici. Kendi adınıza konuşun baylar, benim adıma düşünce dile getirmeyin, bu ülkedeki ortalama insan derken mesela kendinizi tenzih ederek konuşun, ben şöyle düşünüyorum deyin, insanların geneli şöyle düşünüyor demeyin. Kafanızdakileri, toplumun hepsine kabul ettirme gibi bir inançtan vazgeçin. Bırakın lütfen sosyal statünüzle sahip olduğunuz diplomaları, biraz halka inin. Çünkü küçümsediğiniz halk, çok bildiğiniz çokça okuduğunuz Platon, Sokrates, Machiavelli, Adam Smith, Keynes, Sartre, Camus gibi yazar/düşünür/felsefeci/iktisatçılarla dolu.
Zira, biz sizi çok iyi tanıyoruz.
* Yukarıdaki resim bugün mail yoluyla geldi bana. Düzene Başkaldırı adını vermişler. Hani hep bahsedilir ya sürü psikolojisi, koyun olmak, çobanlık falan. Müthiş bir ironinin olduğu kanaatindeyim.